Na een ‘dubbel’ ontbijt van Olaf ( die is dus weer helemaal opgeknapt), laden we de koffers weer in onze auto en reizen we naar Botswana. We gaan de grenspost bij Ngoma over. In de auto hebben we een mini koelkastje (dit is echt heel fijn). Hier hebben we o.a wat zuivelproducten inzitten voor de lunch onderweg. We waren gewaarschuwd dat we geen vlees of melkproducten naar Botswana mee mogen vervoeren i.v.m. mond en klauw zeer. We hadden dan ook keurig de instructies opgevolgd en de zuivelproducten in onze koffers verstopt. Hier wordt niet naar gekeken. Op de vraag bij de grens of we zuivelproducten bij ons hebben moeten we dan netjes nee zegen. Zo gezegd zo gedaan. Aangekomen bij de grenspost speelt zich traditioneel een leuk onduidelijk tafereel af. We moeten met onze paspoorten en alle autopapieren naar een loket (lees loket 1) om daar allerlei formulieren in te vullen. Dan ga je met je paspoorten en autopapieren naar het volgende loket (loket 2), en krijgen we daar allerlei onduidelijke, maar interessante stempels in ons paspoort. Vervolgens ga je naar het laatste loket (loket 3, volgen jullie het nog ?) om daar 150 pula’s te betalen, die je niet hebt omdat die alleen in het land zelf aangekocht kunnen worden, of 180 ZA rand. Een prijsverhoging van meer dan 10% geloof ik. Maar oké, we zijn nu rond geloof ik en we kunnen doorrijden. Maar nee, na al dat loket gedoe krijgen we nog een auto controle voor het invoer van eten. En nu komt het; op de vraag heeft u zuivelproducten bij u, zeggen we keurig nee. We moesten de kofferbak open doen en de dame kijkt er in rond. Wat is dat daar in die tas vraagt ze. Dat is wat houtsnijwerk wat we als souvenir in Namibië hebben aangekocht voor thuis. Ja dat mag ook niet meneer. Oh en nu? Moeten we het inleveren? Nou ze had een voorstel. Als wij ook wat bij haar eigen kraampje kochten dan mochten we het houden. Pffff hoe bedoel je omkoperij…. Maar goed Peter zit altijd te zeuren over een gezellig tafelkleedje voor op de picknick tafel tijdens de lunch onderweg, dus hebben we zo’n foei lelijk tafelkleedje gekocht bij haar (
ik had liever pumps gekocht maar ja die had ze niet).
Allemaal blij, en wij mochten nadat we met onze schoenen op een desinfectans dweil gingen staan en met de auto door een desinfectansbad reden nu toch echt Botswana binnen. Mijn visioenen over de slechte wegen hier en van de ene zandhobbel door de andere rulle zandhobbel rijden is denk ik later deze reis aan de orde, want de weg naar de lodge was geasfalteerd en zelfs in betere staat dan in Namibië. Onderweg is het groot feest voor het wild op de rijbaan. Zo lopen er weer meerder olifanten voor onze neus op de weg, zien we zebra’s oversteken, wilde beesten en gieren in de lucht.

Aangekomen in het plaatsje Kasane de nodige pula’s gekocht en daarna naar de Kubu Lodge die we zowaar in 1x vinden. Ik word een beetje eentonig maar het is hier werkelijk weer heel mooi.De lodge ligt aan de Chobe River. Als we aan het eind van de middag ons in de relaxstand zetten op een ligbed aan deze rivier steekt een nijlpaard zijn kop omhoog (waarschijnlijk om ons te groeten).Vervolgens zie ik een krokodil voorbij zwemmen. Toen ik de verrekijker nam om verder de rivier op te kijken zie ik nog meer krokodillen. Olaf, je kan hier gewoon zwemmen in de rivier hoor, roep ik naar hem…..
Hoi Rina en Peter,
BeantwoordenVerwijderenwat een mooie reis die jullie maken; ben er wel jaloers op.
Maar geniet er maar van want alles is zo weer voorbij. groetjes, Rob